Op 20 april moest het voor de Colts gaan gebeuren: een seizoen van louter overwinningen bekronen met de landstitel door Haagsche RC voor de vierde keer aan de zegekar te binden. Een ploeg die alles wint: dat is natuurlijk bij voorbaat een gelopen race, zou je denken. Maar in het achterhoofd speelde nog de finale bij de junioren van 2022 toen (een groot gedeelte van) deze ploeg een zeker lijkende titel toch met minimaal verschil aan Amstelveen moest laten. Dat zou toch niet nog eens gebeuren?
Vergeleken met 2 jaar geleden is de ploeg echter wel weer sterker geworden. Zo werden van de aanwinsten dit seizoen er twee (Hein en Toine) door Rugby Nederland genomineerd voor Speler van het Jaar, een teken aan de wand. Daar tegenover stond wel het verlies van captain Pelle, die tijdens de halve finale tegen Haarlem met een forse knieblessure het veld moest verlaten. Coach Robin aarzelde niet en zette Pelle meteen aan het werk om de tegenstander in de finale te gaan analyseren en zo toch een bijdrage te leveren.
Het was voor de Colts een boost om te horen dat voorafgaand aan hun wedstrijd de Junioren in hun finale van Den Haag hadden gewonnen, het goede voorbeeld!
Geconcentreerd betraden ze het veld, begeleid door rookbommen en het gejuich van een goed gevulde rood/geel/zwarte tribune, waaronder de overige Colts, die alles op alles hadden gezet om na hun eigen wedstrijd op tijd aanwezig te zijn in Amsterdam. Met recht een Band of Brothers! Een laatste huddle en met de wind in de rug werd er begonnen aan de finale.
In de 6e minuut leek Den Haag te score te openen maar de goed leidende ref Lars Looten had in de opbouw een onregelmatigheid geconstateerd en zo konden the Dukes opgelucht adem halen. Vanaf dat moment ging de Bossche defensie op slot en begonnen de Colts te bouwen aan een overwicht. Gesteund door de wind werd er met goede kicks veel terreinwinst geboekt en werden er uiteindelijk 3 penalties door Hein op de palen genomen. De eerste na 20 minuten leverde de eerste punten op, 3 minuten later ging de tweede vanaf de middenlijn (!) helaas mis, maar de derde was weer raak en daarmee kwam de stand na 30 minuten op 0-6. Dat leek ook de ruststand te gaan worden maar een vlotte combinatie tussen Nathan, Diederik, Sem en Thor bood aan laatstgenoemde de kans om in de hoek de eerste try van de wedstrijd te drukken. De bijbehorende conversie was te lastig, waardoor met een voorsprong van 0-11 de rust werd ingegaan.
Ondanks de tegenwind gingen onze jongens de tweede helft stormachtig van start. Binnen een minuut werd Diederik nog vlak voor de try lijn van scoren afgehouden en een aansluitende score van Toine werd afgekeurd omdat er nog een Haags handje onder werd geschoven. Toen Den Haag een minuut later een gele kaart kreeg leek het moment daar om door te drukken. Dat viel echter tegen en zodra de ploegen weer compleet waren wist Haagsche RC dan toch door de Bossche defensie te breken en hun try te maken en de score tot 7-11 terug te brengen. Met nog zo’n 20 minuten op de klok werd het ongewenst spannend. Het was dus een hele opluchting toen 5 minuten later de Haagsche verdediging het nakijken had na een snelle combinatie door het midden die door Diederik over de lijn werd gebracht. De conversie was een makkie en daarmee was de marge weer hersteld naar 11 punten: 7-18. Hiermee brak een periode aan dat de Haagsche aanval bleef drukken zonder echt gevaarlijk te worden en the Dukes er af en toe gevaarlijk uitkwamen maar de beslissende pass misging. Zo liep de klok steeds verder en groeide het geloof in een goede afloop. Uiteindelijk werd de genadeklap uitgedeeld door Sem die 2 minuten voor tijd een losgelaten bal naar voren trapte en er als eerste bij was om die mee te nemen over de try lijn. De conversie was geen probleem en de 7-25 werd een minuut later tot eindstand gepromoveerd: het signaal voor alles wat the Dukes een warm hart toedraagt om elkaar in de armen te vliegen.
Onder luid gejuich werd vervolgens Toine verkozen tot Speler van het Jaar, waarna captains Hein en Pelle eindelijk de felbegeerde kampioensbokaal in ontvangst mochten nemen. Het startsein voor een feest dat nog tot laat in de avond zou duren.
En zo ging na de landstitel bij de Junioren en Zoete lieve Gerritje ook de landstitel bij de Colts naar Den Bosch toe. Zoals ze in Den Haag zeggen: Lekkâh!
