Wat hebben Freddie Mercury, Salvador Dalí, Super Mario en Roel Peeters gemeen? Precies: ze kunnen allemaal niet rugbyen. Daarnaast hebben ze allemaal een snor. En de Benjamin snor van Roel was deze week in: Deventer.
Elke stad heeft zijn eigen specialiteit. Oisterwijk ruikt naar leer, maar Deventer, dát is de stad van de koek. Al sinds de middeleeuwen bakken de bakkers hier hun beroemde kruidkoek, die tot ver buiten de stadsmuren furore maakt. Een lekkernij vol kaneel, honing en rogge. Al eeuwenlang brandstof voor handelaren en onze Benjamin toprugbyers.
Voor Roel was het dan ook een thuiskomen. Zijn grootvader was namelijk bakker, en toen de regen zaterdag onophoudelijk neersloeg op de Deventerse velden, leek het even alsof de geest van Roels opa neerdaalde met de druppels. De lucht rook naar gist en herinnering, en ergens tussen de wolken leek het alsof opa zelf de regen had gebakken, zacht en warm, om de Benjamins te zegenen.
Want dat typeerde zaterdag. Regen, regen, regen. Het veld was zompig als een beslagkom, en elke tackle op het veld klonk als een klap in nat deeg. Maar Roel stond daar, kaarsrecht, zijn snor glanzend van nattigheid. Waar bakkers hun deeg stevig kneden, kneedde hij zijn Benjamins tot een hecht team. Passes rolden onder zijn toeziend oog als deegrollen over de plank, scrums sloten zich als koekblikken en tackles hadden de hardheid van een net iets te doorbakken korst.
De tegenstanders probeerden nog een koekje van eigen deeg uit te delen, maar Roel snoof, draaide zijn snorpunten als kaneelkrullen en zag hoe zijn team poedersuiker strooide over hun eigen spel: soepel, zoet en trefzeker. Elke try werd geserveerd als een plak kruidkoek bij de koffie; stevig, hartig, onmogelijk te weigeren.
Aan het eind van de dag was de koek bij de tegenpartij wel op, maar de Benjamins van de Dukes bleken nog lang niet uitgedijd. Met een snor vol kruimels, modder aan zijn sokken en een blik vol trots keek Roel naar zijn team: geen halfbakken werk, maar een ovenwarme prestatie. Zo werd Deventer die dag niet alleen de stad van de koek, maar ook van de Dukes Benjamins. Of zoals Roel altijd zegt: zolang ik mijn snor recht tik, smaakt elke wedstrijd naar meer.