Zoals gebruikelijk bij elk thuis toernooi waren de meeste trainers er een uur te vroeg. Dat is niet erg, beter dan een uur te laat. Juist het eerste uur op de Limietlaan is het leukst, en dat zou je anders missen.
In dat eerste uur werden de velden door de trainers uitgezet, de spullen klaargelegd en de eerste ballen voorzichtig overgegooid. De spanning hing in de lucht. Op een stralende zaterdagochtend betraden vier Turven-teams van The Dukes het veld voor hun thuis toernooi. Een dag vol rugbyplezier, sportiviteit en strijd.
Bram Mallant, coach, supporter, motivator en clubhuisfilosoof, keek trots toe. Hij zag hoe zijn teams fantastisch spel lieten zien, de jonge spelers renden, doken en pakten tags alsof hun leven ervan afhing. Echter, naarmate de uren verstreken in het clubhuis, werd het verhaal van deze dag steeds sterker.
14:00 – De Feiten
De Turven speelden oprecht een geweldig toernooi. Het tag pakken was scherp, de passes strak en er werd met veel plezier gerend, gedoken en gescoord. Elk team had keihard gewerkt, en vooral de teamspirit was ongeëvenaard.
Langs de zijlijn stond Bram Mallant met een brede glimlach terwijl hij zijn jonge spelers complimenteerde.
“Dit is waarom we rugby spelen,” zei hij trots.
16:00 – De Eerste Overdrijving
Onder het genot van zijn eerste biertje in het clubhuis begon Bram zijn verhaal al iets sterker te worden.
“Heb je die try van Quint gezien? Die jongen sprong bijna over de verdediging heen!”
“En Philou? Die pakte tags waar zelfs wij als trainers jalours op zouden zijn!”
Bram Mallant knikte lachend. “Dit is misschien wel de beste Turven-lichting die we ooit hebben gehad.”
18:00 – De Legendarische Wedstrijden
Bram begon zijn versie van de wedstrijden aan steeds meer mensen te vertellen, en die klonken heroïscher dan ooit.
“Eén van onze teams stond 5-0 achter en wist toch nog met 6-5 te winnen!” beweerde hij.
“En ik zweer je, Casimir pakte een tag van een kind die twee koppen groter was. Die tegenstander wist niet wat hem overkwam!”
Bram nam een slok van zijn bier en grijnsde toen hij eraan terugdacht.
19:00 – Rugbyhelden in de Dop
Het verhaal werd nog sterker.
“Ik heb serieus gezien hoe Ties door vijf verdedigers heen brak, alsof hij een volwassen international was!”
“En Don? Die had een dummy-pass waar zelfs de senioren in zouden trappen. We hebben hier kleine tovenaars op het veld!”
Bram kon niet anders dan instemmend knikken. “Ja, ik denk dat we binnen vijftien jaar een paar toekomstige internationals hebben rondlopen.”
20:00 – Onmogelijke Momenten
De verhalen werden episch.
“Wist je dat Roos een try scoorde vanaf onze eigen try-lijn? Ze sprintte als een cheeta en niemand kon haar bijhouden!”
“En Avery? Hij pakte tags bij drie tegenstanders tegelijk. Drie! Alsof het niets was!”
Bram Mallant begon te lachen. “Weet je,” zei hij, “volgens mij hebben we niet één, maar vier Antoine Duponts in de maak.”
21:00 – De Mythe Begint
Het clubhuis raakte leger maar de verhalen werden steeds groter.
“Eerlijk, onze Turven speelden alsof ze geboren waren met een rugbybal in de handen!”
“Duuk maakte zo’n mooie pass, dat de bal drie keer van richting veranderde en alsnog perfect in de handen van een teamgenoot belandde.”
Bram, inmiddels ontspannen achteroverleunend, grinnikte. “Als we dit team bij elkaar houden, winnen we de komende jaren elk landskampioenschap”
22:00 – De Legende van de Onverslaanbare Turven
Tegen deze tijd was het clubhuis bijna leeg en het verhaal van Bram volledig uit de hand gelopen.
Tegen de paar overgebleven clublieden: “Ik zweer het je, deze kinderen hebben geen bloed maar pure rugbygeest in hun aderen. Het spel van ze is bijna net zo indrukwekkend als de blote torso van Aldwin”
“Heb ik je al verteld dat William per ongeluk een tegenstander zo hard liet struikelen dat de bal spontaan over de zijlijn sprong?”
“Nee nee, luister. Ze hebben niet gewoon gewonnen, ze hebben iedereen van het veld gespeeld. Andere clubs gaan zich nu afvragen of het überhaupt zin heeft om nog tegen de Dukes te spelen.”
Bram, nu met een grote lach, sloeg op tafel.
“Mannen, het is gewoon een feit. Onze Turven zouden vandaag het Nederlands team hebben verslagen. Proost!”
En zo groeide het verhaal van een fantastisch toernooi naar een legendarische prestatie. Eén ding is zeker: de toekomst van The Dukes ziet er rooskleurig uit. Vraag maar aan Bram