Op een werkelijk top georganiseerd Dukes-jeugdtoernooi, met mogelijkheid tot veel nevenactiviteiten, speelden de Mini’s zo’n beetje voor het laatst in de huidige samenstelling. Het weer werkte mee, en voor de inwendige mens was door de organisatie alles fantastisch verzorgd. Door Pinksterweekendjes weg en “last-minute” blessure gevallen niet allemaal aanwezig, maar er waren ruim voldoende Mini’s om 3 teams te vormen. Met dit jaar als extraatje internationale tegenstanders uit Gent (B) en Lille (F) was het een mooie uitdaging voor de Dukes-Mini’s. Daarnaast was het aantal wedstrijden dat minimaal gespeeld moest worden (6), een uitdaging voor het conditionele aspect.
Zoals het echte Dukes-Mini’s betaamd stonden alle 3 de teams de 1e wedstrijd op standje waakvlam. De energie was er nog niet, en de kracht en durf om echt in ruck en maul te pushen kon niet opgewekt worden. Daarna begon de diesel op toeren te komen en liepen de combinaties als vanouds. Full-backs die de ene na de andere (try-saving) tackel maakten, wingers die de meest effectieve side-steps uit hun schoenmaat 38 toverden, fly-halfs en scrum-halfs die lustig strooiden met weergaloze passes richting open lijn. De voorwaardsen die met hun lengte ook bij turven niet als groot worden beschouwd, pushten de tegenstanders met alle gemak naar achteren, en de centers sleurden hun teamgenoten mee naar voren in de aanvallende druk. De off-loads liepen weer, en vele trys volgden. Ook de wedstrijden tegen de buitenlandse gasten van Gent en Lille werden groots gespeeld en tot een positief einde op het scorebord gebracht.
Aan het eind van poulefase bleek dat 2 teams de demi-finales hadden gehaald, en 1 net niet.
Voor de Dukes-Mini’s werd deze onderlinge halve finale op rugbygebied het hoogtepunt van de dag. Het 3e team werd erbij opgetrommeld en verdeeld bij de andere 2 teams. Een stevig robbertje grond -en vechtrugby volgde. Beide verdedigende lijnen werden tot op het bod uitgedaagd om het beste tackelwerk uit hun lijven te persen, en ook in de opvolgende rucks (en soms mauls) werd energie en kracht niet gespaard. Liefhebbers van het betere duw, tackel, en grondwerk bij rugby werden door beide Dukes-teams op hun wenken bediend. Einde wedstrijd was dan ook gelijkspel. De organisatie had daarin voorzien, en een sudden death met ‘winning’ try volgde. Nadat de sudden death al even lang geduurd had als de normale wedstrijd en er nog steeds de gelijke stand op het bord stond werd er een alternatief gevonden. 1-aanvaller tegen 1 verdediger, 1 poging tot try, en 3 keer een poging voor elk Dukes-team. De ploeg die de meeste trys maakt is de winnaar. Het zoet van vreugde en het bittere van teleurstelling lag dicht bij elkaar, en zoals het bij rugbyers gaat waren er oprechte felicitaties, troostende woorden en was er alle respect voor elkaar bij winnende en verliezende spelers.
Wat restte waren de finale en strijd om plaats 3 en 4 voor de Dukes-Mini’s, en daarna een fotoshoot met de gasten uit Frankrijk. Het gevolg was in ieder geval dat op het hoogste treetje van het ereschavot door bijna 45 Bossche Mini’s het Dukes-lied “We are the boys of The Dukes, and we come from Den Bosch” schor ten gehore werd gebracht. Na de door de organisatie geregelde gezamenlijke en heerlijke maaltijd met de buitenlandse gasten uit Gent en Lille kon eenieder daarna zijn/haar ding doen.
De Mini’s richten zich nu op het Bevrijdingstoernooi in Wageningen op 25 mei a.s. en daarna op het beachrugby in Hoek van Holland en Scheveningen. Zaterdag 15 juni hebben de Mini’s hun eigen seizoenafsluiting met onder andere het uitzwaaien van de 2e jaars Mini’s richting de Cubs. Op zaterdag 29 juni zulle vele mini’s er zijn bij de seizoenafsluiting van de vereniging. Tot dan!
