Toen we een jaar of 5 geleden ons 2de team moesten terugtrekken uit de eerste klasse hebben we meteen besloten dat we nooit meer met hangen en wurgen een team op de been zouden houden in de eerste klasse. De eerste klasse? Prima jongens, als je het zelf voor elkaar bokst.
We zijn dit seizoen iets nieuws gestart: de Espoirs. Een programma waar spelers van 18 tot 24 jaar op gebied van kracht en skills voorbereid worden op de top van het nationale rugby. Naast het programma hadden we dit jaar ook voldoende Espoirs om een team te vullen. De Dukes pleiten al jaren voor een U23-competitie van hoog niveau, maar omdat dit maar niet van de grond wil komen is het Espoirs-team in de reguliere competitie gestapt, in de 2de klasse Noord.
Tja, en wat er toen gebeurde was eigenlijk een heel lang pleidooi voor de invoering van die U23-competitie. De ongekende spelvreugde van deze ‘harige colts’ in combinatie met hun gebrek aan conventie leverde regelmatig een prachtig schouwspel op, dat in menig geval zelfs bewonderende blikken van de tegenstanders oogstten. Omdat ze nog te jong zijn om te weten dat sommige acties onmogelijk zijn, deden ze het toch. Verdomd weinig gameplandruk en al te lang samen om elkaar een foutje kwalijk te nemen.
In de eerste competitieronde zijn alle wedstrijden met winst afgesloten. Sterker nog, er is zelfs maar 1 bonuspunt verloren gegaan. Voor het einde van deze eerste ronde werden de verwachtingen dan ook al bijgesteld. Naar boven. Van behoud/middenmoot naar kampioen. Maar we weten allemaal dat het niet altijd de beste is die kampioen wordt. Dat er een heleboel beren op de weg lopen en dat een misstap snel gemaakt is.
Maar belangrijker nog, dat het programma naast al die prestatiedruk ook goed gevolgd wordt. Een paar keer per week Strenght & Conditioning met Joost Kuppens, skills met Vuga, extra voorwaarts werk met Royal, het uiteindelijke doel is tenslotte niet de eerste klasse maar als speler eruit halen wat erin zit.
De tweede ronde dan. Hilversum is inmiddels compleet en dat betekent dat hun tweede team een stuk sterker is. Daarnaast heeft Eemland een eenzijdige uitwisseling met een Zuid-Afrikaanse universiteit die 4 jonge talenten opleverden. Het wordt al snel duidelijk dat Hilversum de ambitie heeft om het Espoirs-feestje te verstoren en er ontstaat een spannende race om de punten. Het zijn uiteindelijk, in twee wedstrijden, de mannen van de Pickwick Players die de Hilversumse plannen de nek omdraaien: 17- 20 bij Hilversum thuis en gisteren 25 -24 in Deventer. U begrijpt dat er in Den Bosch met niets dan liefde over de Pickwick Players gesproken wordt. De dubbele Sallandse winst betekent dat de Espoirs met nog twee wedstrijden te gaan niet meer ingehaald kunnen worden.
Er was zondag aan de Limietlaan geen rugby. Wel de jaarlijkse Tour du Fou Pédalant van de Bossche Coureurs Club Jeroen Bosch, die met 200 man hun aankomst vanuit Antwerpen met bier vierden.
De Espoirs hadden hun plicht gedaan tegen de Bassets in Sassenheim en waren op weg naar huis. Een reguliere zondagavond zou je zeggen. Tot het bericht binnenkwam dat Hilversum had verloren…. Een voor een kwamen de mannen naar de club en ontstond er een bescheiden kampioensfeest.
Over 2 weken spelen ze nog een keer thuis tegen – jawel – Hilversum, weliswaar om des keizers baard maar we gaan er toch een echt feest van maken! Dat is dan voor de boys een mooi moment om de man die alle externe factoren en risico’s die er menselijkerwijs en zelfs bovenmenselijke wijs te managen zijn gemanaged heeft op het schild te hijsen, the one and only: Rik van Schijndel.
Want na 5 jaar afwezigheid in de eerste klasse, komen ze eraan! Op eigen kracht, de kampioenen van de Tweede Klasse Noord: The Dukes Espoirs!!
