Het was zaterdag een aardig potje billenknijpen voor de spelers van The Dukes en de meegereisde supporters. De Bossche rugbyformatie won de eerste wedstrijd van de play-offs, uit bij Cas uit Castricum. Met een betrekkelijk krappe 18-13 zege op zak keerden de bezoekers goedgeluimd huiswaarts. Het treffen stond tevens in het teken van de Rodney Hermans Memorial Shield, een ‘prijs’ die de vriendschapsband tussen beide clubs onderstreept.
De eerste klap is een daalder waard. Die volkswijsheid omarmen de rugbyers van The Dukes maar al te graag, nu het beslissende tweede gedeelte van de competitie van start is gegaan. De manschappen van de Australische coach Alex Chang en diens assistent Richard van den Broek waren in ieder geval gewaarschuwd. Want twee weken eerder, tijdens de eerste competitiefase, eindigde de onderlinge confrontatie in Den Bosch nog in een bloedstollend 24-24 gelijkspel.
Ook deze keer waren de teams behoorlijk aan elkaar gewaagd. In een hoogstaand duel kwam de thuisploeg op voorsprong door een penalty kick te benutten. Full-back Fred Dorrough kon de achterstand niet aanzien en gaf net zoals de vorige keer het goede voorbeeld aan zijn teammates. Eerst drukte hij de bal op de grond achter de try-lijn om vervolgens de conversie tussen de hoge palen te kicken.
Echter vóór rust stelde Cas daar precies hetzelfde tegenover, met een 10-7 ruststand tot gevolg.
Flanker Stan Hobbelen(21) stak na de wedstrijd, toen alle kruitdampen waren opgetrokken, de hand in eigen boezem: “Ik ben nog steeds boos op mezelf dat ik een cruciale tackle heb gemist, waardoor we die try om de oren kregen. Niet dat ik van zoiets ‘s nachts niet kan slapen, maar het vreet wel aan me. Ik ben onder meer ‘ingehuurd’ om telkens een goeie tackle uit de kast te toveren.” Mede gekeken naar zijn postuur (1,83 meter, 77 kilo) kiest Hobbelen er meestal voor om de opponent van onderen af op een tackle te trakteren. “Niet frontaal, want dat is solliciteren naar vliegles. Weet je, als je de onderbeentjes stil legt, ligt alles stil. Daar hoef je geen natuurkunde voor te studeren, iets wat ik overigens wél doe, haha. Ik ben derdejaars in Nijmegen, om precies te zijn.”
Na de thee wist Hobbelen zich uitstekend te revancheren door meerdere malen een tegenstander ‘om te leggen’. Zijn aanzienlijk zwaardere collega Aldwin Schroot (1,81 meter, 91 kilo) liep op het veld met dezelfde opdracht. “Ik leg dan misschien letterlijk wat meer gewicht in de schaal, maar ik heb dikwijls óók een sterke voorkeur om juist onder aan de tafelpoot te gaan zagen. Ja, ik heb wat afgezaagd deze wedstrijd! Al met al kan ik persoonlijk terugkijken op een sterk optreden”, concludeerde Schroot na afloop. In de tweede helft golfde het spel op en neer, waarbij drie penalty kicks op het uitslagenformulier konden worden bijgeschreven. Cas scoorde één keer, The Dukes tweemaal. Bijna vanzelfsprekend was het Dorrough die aan Bossche zijde erin slaagde om af te drukken.
Bij een stand van 13-13 steeg de spanning langzaam naar het kookpunt. Sione Fangaiuiha was een van de krachten die tegen het scheiden van de markt iets extra’s bracht. Zo’n vijf minuten voor het laatste fluitsignaal maakte Oliva Sialau een fraaie try, wat achteraf de beslissing was. “Geweldig, we hebben de eerste horde genomen! Als we de komende zes duel net zoveel inzet tonen, heb ik er alle vertrouwen in dat we ver gaan komen. Ik heb zelfs kampioensdromen”, reageerde nummer 8 Bart Mommers. “Ik ben begonnen bij Tilburg, dit is mijn zesde seizoen bij The Dukes. In het eerste jaar heb ik de finale (verlies tegen Hilversum, red) gespeeld, wie weet gaat dat nu opnieuw gebeuren”, aldus Mommers(27).
Nog voordat iedereen de kleedkamer opzocht, was er nog een officieel momentje. Voor het eerst mocht The Dukes het Rodney Hermans Memorial Shield in ontvangst nemen. Hermans, die in oktober 2018 overleed aan kanker, acteerde voor beide clubs. Los van zijn rol binnen het veld had hij ook daarbuiten vaak een belangrijke inbreng.
Auteur: Chris Korsten
