In het laatste nummer van rugbyfanzine Bier, Bloed & Modder deel 1 van het verhaal over het Jeugd WK 1997 in Chili. Alweer 25 jaar geleden nam het Nederlands U19 team daaraan deel. In een tijd waarin het Internet pas bestond en de mobiele telefoon nog een dure luxe was, togen 23 Nederlandse knapen naar (bijna) de andere kant van de wereld.
Vanuit The Dukes waren twee spelers geselecteerd: Joos van den Eerenbeemt en Gerard Viguurs. Joos verhuisde naar het Oosten van het land en speelde lang voor De Duuvels uit Zevenaar. Gerard kwam vanaf seizoen 1998 met tussenpozen uit voor Dukes 1, vanaf 2007 in de Ereklasse. Hoe het ‘onze jongens’ daar in Zuid-Amerika verging mag je in Bier, Bloed & Modder lezen. Daarvan liggen een paar exemplaren in het clubhuis. Maar dhr. Viguurs scoorde een try op dit WK en dit was niet zijn laatste bezoek aan ‘the Americas’.
Zoals Gerard in zijn afscheidsinterview – DigiDukes 15 juni 2017 – vertelde speelde hij niet ononderbroken 10 jaar met Dukes 1 in de Ereklasse: “ik heb nog een time-out genomen. ‘Off-season’ zeg maar, heb ik in de Verenigde Staten gewoond [Gerards vrouw komt daar vandaan – red.], toen ben ik bij Las Vegas gaan rugbyen. Dat was in het seizoen 2009-2010. Grappig dat ik dat bijna vergeet. Dat was namelijk mijn beste seizoen. Ik speelde zo relaxed en soepel, het ging bijna vanzelf. Werden we nog nationaal kampioen ook.” Try’s in Zuid- en Noord-Amerika dus. Check.
Dit besprak ik kort met Nico en Jeanne Viguurs, Gerards vader en moeder, toen ik hen op een van mijn coronawandelingen tegenkwam. ‘En weet je dat hij nog steeds speelt’ – vertelde Jeanne. ‘Ik heb er nog foto’s van ook, 42 jaar en hij springt nog over het veld’.
Ja dames en heren, 25 jaar na zijn deelname aan het wereldkampioenschap in Chili komt Gerard Viguurs uit voor een club op het eiland St. Martin in de Midden-Amerikaanse Caraïben. ‘Goede plek voor een Tour’ stelde hij al voor bij zijn laatste bezoek aan het clubhuis.
The Duke(s) & the Americas?
Auteur: Giel Vekemans
