En dan is het ineens december 2021…..
Zoals jullie weten, ben ik in september 2020 vertrokken naar het Franse Perpignan, om te gaan spelen bij de rugby club USAP. Dat was mede mogelijk dankzij een crowdfunding-actie waar veel donaties vanuit The Dukes kwamen. Daarom vind ik het leuk om een update te geven, voor de mensen die mij (nog) niet volgen via social media.
Hoewel er mensen waren die dachten dat ik het niet zou trekken vanwege heimwee of iets anders, gaat het goed met mij. Het mediterrane klimaat is comfortabeler dan het zeeklimaat in Den Bosch, daaraan aanpassen kostte me weinig moeite. Het Franse leven en het Catalaanse temperament: daar moest ik aan wennen, maar het bevalt mij inmiddels uitstekend. Spelers van USAP worden hier in de regio zowat op handen gedragen, maar waag het niet om naast je schoenen te gaan lopen, want dan weten ze je hier met het Catalaanse temperament meteen weer met beide benen op de grond te zetten.
Ik volg nog steeds Franse lessen, samen met de andere buitenlandse (prof)spelers, en daarnaast is het veel trainen. Een gemiddelde dag is hier: om 06h00 in het stadion zijn, gezamenlijk ontbijten, en dan van 07h00 tot 11h00 trainen. Vervolgens ga je naar huis en ga je met je teamgenoten van 12h00 tot 13h00 lunchen, waarna je van 14h00 tot 16h30 Franse les hebt. Van 17h00 tot 19h00 ga je dan weer trainen, en dan gaan we rond 20h00 avondeten.
Mijn opleiding in Nederland heb ik in overleg met mijn ouders beëindigd, omdat het afstandsonderwijs voor mij niet reëel haalbaar bleek te zijn. Ik mocht mijn opleiding afmaken, maar dan moest ik voor zeker 7 maanden terug naar Nederland komen om het onderwijs fysiek te volgen, met alle gevolgen van dien in Frankrijk. Gelukkig biedt USAP Formation ook opleidingen aan, maar dan moet ik eerst mijn staatsdiploma Frans behalen. Hiervoor moet ik in juni 2022 een staatsexamen doen in Frankrijk op (vergelijkbaar) HAVO-niveau, en in juni 2023 nog een staatsexamen dat vergelijkbaar is met HBO.
Op de woensdag is het een rustdag en hebben we in principe alleen Franse les. Echter, op woensdag- en vrijdagavond mag ik vanwege mijn dubbele licentie trainen bij een satelliet club van USAP en dat is bij Céret Sportif Rugby in Céret.
Céret ligt 35 km van Perpignan vandaan en is 15 km van de Spaanse grens af. Wanneer ik niet in de Espoirs selectie van USAP zit, kan ik bij de Espoirs of het Senioren Team (zeg maar het eerste) van Céret Sportif Rugby meespelen. Zij spelen weliswaar in een andere klasse dan USAP, maar ik kan dan wel speelminuten en meters maken. Ik weet dat ik gretig en ongeduldig kan zijn, maar aan de andere kant: ik moet nog 19 worden en heb daardoor nog enkele jaren de tijd om mijzelf te bewijzen en zo een profcontract te kunnen verdienen.
In de eerste paar maanden heb ik gelogeerd in een externe locatie op 300 meter van het stadion, maar sinds afgelopen zomer heb ik een eigen appartement van USAP tot mijn beschikking. Mijn zusje en mijn ouders hebben mij toen meegeholpen te verhuizen en hebben ervoor gezorgd dat het appartement nu mijn thuis is. In de eerste maanden dat ik op en neer reisde naar Nederland – vanwege schoolvakanties of trainingsweekeindes met Rugby Nederland U18 – ging ik ‘naar huis’, maar tegenwoordig zeg ik vaker dat ik ‘naar Nederland’ ga en als ik weer terugkeer naar Frankrijk, dan ga ik voor mijn gevoel naar huis.
Jullie vroegen mij of ik nog een tip heb voor jonge rugbyers die dromen van een avontuur zoals het mijne. Aan jonge spelers en hun ouders wil ik meegeven: als je in jezelf gelooft en je ouders je steunen, kun je veel meer dan je denkt. Ook is het volgens mij belangrijk dat ouders hun kinderen zoveel mogelijk ondersteunen en begeleiden, maar nooit pushen. Jonge talentvolle spelertjes kunnen zich meer ontwikkelen via een Rugby Academy en later via de selecties van Rugby Nederland U16, U17, U18, U20 en team Delta.
Mijn ouders hebben met mijn zusje en mij heel Nederland doorgekruist als we wedstrijden hadden. Ik heb er nog steeds lol om dat we ‘wel 1,5 uur’ onderweg waren naar Zeeland of zo. Hier in het Franse zijn de afstanden namelijk ietsjes groter: even op en neer naar Parijs (850 km enkele reis) of naar Vannes (811 km enkele reis) om 2 maal 40 minuten te spelen. De ene keer gaan we met de bus van de club en de andere keer wordt het met de trein, maar je bent gelijk een weekend weg.
Afgelopen zaterdag speelde ik met Céret ‘in de buurt’ (127 km enkele reis). Afstand is dus eigenlijk maar een relatief begrip en op een bepaalde manier geldt dat ook voor mij: ook al lijk ik als speler weg bij The Dukes, The Dukes zal nooit uit mij gaan…
Houdoe et à bientôt!
Instagram : @thymopeters
