“Upperdog?”
Met de positieve energie nog in de aderen na de mooie winst in Leiden, wachtte ons nu aan de Limietlaan de wedstrijd tegen URC. Van underdog ineens naar upperdog? Wat wel vaker voorgekomen is, als er volgens ons een “gemakkelijke klus” aankomt, dat het omgekeerde waar blijkt. Hoe krijgen we de focus scherp? De warming up en voorbereidingen in volle gang, maar toen kregen we een belletje van de TM van Utrecht… Mega-file richting Den Bosch, of we later kunnen starten. Een lastige, want vorige week maakten wij hetzelfde mee en de kick-off bleef op 15:00. Na goed overleg, daar sommige spelers van Utrecht er pas om 14:45 zouden zijn, werd de kick-off verzet naar 15:30. Hoe houd je dan de focus?
Van het veld af. De een gaat wat slapen, anderen luisteren naar muziek waarmee je een kudde olifanten op hol krijgt. Iedereen gaat daar anders mee om en dat is mooi.
De zon breekt door. Het donkere wordt vervangen door Mr. Blue Sky. Naar de wal lopen om de toeschouwers te vertellen dat de kick-off verlaat was. Het gaf meer tijd dan normaal om eens rond te lopen. Wat opviel is dat vele supporters, oudgedienden van het team, vorige voorzitters, ereleden, ouders, etc. allemaal complimenten gaven over de laatste wedstrijd. Mooi zo te ervaren dat het weer zo leeft. Er kwam opnieuw besef dat eigenlijk goed presteren een huwelijk is tussen supporters én het TEAM. Iets wat je wel bekend is, maar na jaren van bouwen komt die nu weer bovendrijven. We winnen samen, we verliezen samen. Positieve energie wordt gevoeld, hoe dan ook. De mannen schreven nog in de app groep hoe fijn dat dit is. Ook als het even tegen zit.
De kick-off. Een vlammende start die een gevoel gaf dat de vertraging geen negatieve invloed had gehad. Vele supporters langs de kant, de sfeer zat er gelijk goed in. De eerste punten waren er al heel snel door flitsende, prachtige aanvallen. Toch, was er daarna wat teveel testosteron opgebouwd waardoor het slordiger werd en we uit ons spel raakten. Penalty’s tot gevolg waarmee de tegenstander hun enige punten op het scorebord konden zetten in de eerste helft. Rust. We stonden 27-6 voor. Onder leiding van de captain en een wake up call van de coach tijdens de rust werd orde op zaken gesteld.
De tweede helft was dan ook op alle fronten beter en met vaak prachtig spel werd de score meer dan verdubbeld. 58-6. We worden volwassen qua focus van ons eigen spel vasthouden en ons niet laten afleiden.
Toch was er een traan. Vlad (Stefan Sieminski-Kleyn) gaat het team verlaten en gaat naar Frankrijk verhuizen. Hij volgt zijn hart. Vlad heeft een ongelofelijk belangrijke rol gespeeld in de opbouw naar vandaag. Zijn leiderschap rol, zijn energie, zijn ongeëvenaarde lach, wat gaan we dat missen!
Bedankt Vlad voor alles wat je voor dit team gedaan hebt! Als je terug komt in Nederland, staan de deuren aan de Limietlaan wagenwijd open.
Het was nog lang zeer gezellig in het clubhuis. Respect tijdens de speeches van de captains naar beide teams. In het clubhuis een mooie stamtafel “met veel historie” van de club aan tafel gezellig een biertje drinken, talentvolle danseressen op de vloer. Laten we dit gevoel van samen vasthouden.
Auteur: Leo Swart | TM
